Cafer Yıldırımer yönetiminde Belçika’da yayımlanan YENİVATAN.BE gazetesinin haberine göre; ‘’Flaman Parlamentosu’na CD&V partisinden aday olan Yasin Gül, 2017 yılında söylediği bir şarkı yüzünden partisinden ihraç edildi.Flaman Hıristiyan Demokrat Parti (CD-V), Flaman Bölge Parlamento listesinde 5.sıradan aday olan Yasin Gül’ü, 2017 yılında söylediği “Çırpınırdı Karadeniz” yüzünden seçime 17 gün kala partiden ihraç etti.’’
Belçika ırkçı-baskıcı yönetim anlayışını ve gerçek yüzünü bir kez daha göstermiş oldu. 2015 yılında da Hümanist Demokrat Merkez (CDH) ‘nin Türk kökenli milletvekili Mahinur Özdemir, 1915 olaylarını “soykırım” olarak tanımlamadığı için partisinden ihraç edilmişti. CDH Başkanı “CDH içinde bir inkârcı varsa anında kapı dışarı edilir” açıklamasını yapmıştı. Bu sözler tehdit olmakla kalmayıp hayata geçirilmişti. Bu olayı protesto etmek için eşzamanlı olarak Brüksel-Eskişehir ve Emirdağ’da bizim de organizasyon içinde bulunduğumuz bir dizi eylem yapılmıştı.
Belçika, her fırsatta Türkiye’nin milli politikalarına karşı çıkmıştır. Belçika’da yaşayan Türkleri her zaman rencide etmiştir. Bölücü örgütü desteklemiş, ülke dahilinde faaliyet göstermesine izin vermiştir. Belçika, çifte vatandaş olmalarına
Biz çocukların alışverişi ekseri takas usulü olurdu.Büyüklerimizin şimdiki gibi bizlerle ilgilenecek vakitleri olmazdı.Kümesten yumurtaları alır, Bakkal Mahmut Göçmen’ den iğde, kırık leblebi, keçi boynuzu, iplikli şekeri alırdık, yine mevsimi gelince aynı şeyleri zerdali çekirdeği ile de takas ederdik.Ayrıca analarımız ekmek saçında buğday ile kendiri fıstık kavurur gibi kavurur, eski pantolonların cepleri oldukça derindi, cebimize kor, sokakta kuru yemiş niyetine yerdik.Yukarıda saydığım yiyeceklerimizi tv kanallarında öve öve anlatıyorlar. Bizim için en pahalı olanı bir mecide (20 kuruş) satılan sade gazozdu zira, onun takası yoktu, bu yolla satılmazdı. Karlı buzlu su,Öldümoğlu’nun limonatası, Kaptan Yusuf İzzettin’in fıstıklı şambaba tatlısı, sabah ezanıyla bağırmaya başlayan simit satıcılarının sandıklarından gelen nefis kokusu en hoşumuza giden şeylerdi. Ben de amcam oğlu
Afyonkarahisar Valimiz Sayın Mustafa Tutulmaz, ilçemizi ziyaret etti. Ziyarette Hayırsever Gurbetçimiz Şahinde Şahin ile anaokulu protokolü imzalama töreninde bulunuldu ve Emirdağ Belediyesinin de anaokulu için her türlü desteğe hazır olduğunu dile getirdik.
Ardından Kyk kız yurdu toplantı salonunda Vali Tutulmaz ve Emirdağ ilçe protokolü ile Emirdağ’ın ve köylerin ihtiyaçları hakkında görüşüldü.
13.yüzyıl Anadolu’nun gerçek bir aydınlanma dönemidir.Hacı Bektaş Veli,Mevlana,Ahi Evran ve Yunus Emre bilge ve ulu kişilikleri ile zorluğun mengenesine sıkıştırılan Anadolu Türk insanına ümit ve müjdeler vererek hem milli birliği kurmuşlar hem de kurtuluşa ulaşmalarına vesile olmuşlardır.
Yunus Emre, 700 yıldan beri Türk ve dünya insanlarına sevgi,kardeşlik ve hoşgörü konularında bir gönül insanı olarak seslenmektedir. Yunus Emre,“Her dem yeniden doğarız/Bizden kim usanası”sözleri ile yeni ve taze oluşunu korumaktadır.O, yaptıkları, sözleri, şiirleri; dilden dile dolaşmış, gönülleri fethetmiş kendi deyimiyle “gönüller yapmış”, Anadolu’nun en buhranlı dönemlerinde gerek iç karışıklıklar gerekse Moğolların Anadolu’yu yakıp yıktıkları dönemlerde Anadolu insanına moral olmuş manevi destek olmuştur. Anadolu Türkçesini halk gönlünde yaşatmış ve sevdirmiş, sarayın ve medresenin Arapça ve Farsça’yı ön planda tuttuğu bir zamanda, şiirlerini Türkçe ve yaşayan halk dilinde söylemiş, halkın gönlüne seslenmiştir. Bu derece halk üzerinde etkili olmasına rağmen O; öyle büyük davasının olmadığı, O’nun gayesinin sadece insanlar arasında sevgiyi hâkim kılmak olduğunu ifade etmiştir. Onun hedefi “gönül yapmak”tır.Yunus Emre gayesini şu
O serin, dar sokaklar gölgede oyun oynamaya çok elverişli olduğu için pek uzaklara gitmeyi düşünmezdik.Yatmak uyumak isteyen arkadaşlarımız saklanbaç oyunu sırasında bilhassa küçük kardeşim Nurettin, Kuşu Abdullah Pamuk, Yüksel Yenilmez ve Ceylan Köker gider, Postahane arkasındaki Belediye Parkı’na otların arasına saklanırlar, araya araya bulamazdık, bazı günler güneşi batırırlardı. Ceylan ile Nurettin çok iyi anlaşırlar her oyunda beraber oynarlardı.Ben de Ceylan’ın küçüğü Şahin’le bir olurdum.Köşe kapmaca,birdirbir, hilkekmek, kepirlim, çelik çomak, mort oyunu oynardık.Nisan ayında gruplaşır, ilk yağacak olan Nisan yağmurunu yağdırmak için mahallede sokakları dolaşır, omuzumuzda torba, evlerden ‘’yağmurumuz bereketli olur inşallah’’ diyerek maniler söyler, bulgur toplar, bizim avluya ateş yakar, pilav pişirir, topluca yerdik.Top oynasak da pek beceremezdim, ancak 100 metre koşuda
Orman ve Su işleri eski Bakanı, Afyonkarahisar Milletvekili Prof. Dr. Sayın Veysel Eroğlu, Afyonkarahisar Milletvekilimiz Ali Özkaya, İbrahim Yurdunuseven ve Ak Parti İl başkanımız Hüseyin Sezen, Kadın ve Gençlik kolları başkanlarımız ve Yönetim kurulu üyeleri Belediye başkanı Serkan Koyuncu'yu ziyaret ederek. Hayırlı olsun dileklerini ilettiler.
Hudutlarımız Bolvadin Caddesinde Tekbıçaklar’ ‘’Çıldırlar’’ ın evin önündeki demir köprüden taa aşağıda Sadık Doğan köprüsü, buradan da Bosna –ı Cedid sınırlarında, İnkılâp İlkokulu yanındaki Ferhat’ın köprüye kadar, Dereboyu’nun iki yakası bizlerin oyun ve koşu alanıydı. Bosna-ı Cedid’in çocukları genelde esnaf ve zanaatkar çocukları olup mazlumlardı. Kavga dövüş bilmezler, daha doğrusu sevmezlerdi.Ayrıca Ünver, Eşrefler, Hacıömer sokakları ile Çıldırlar’ın Çiçek Sinama’nın civarı devamlı oynadığımız yerlerdi. Bu mesafeler, ileride saçlarımız uzayıp serpildikçe daha da genişlemeye başladı.Cadde boylarında delikanlı sıfatıyla kendimizi ispatlamaya, düğünde düzgünde görünmeye başlamıştık. Bizim sokaklar, eski İstanbul sokakları gibi Arnavut taşı döşeli dar ve serindi.Çocukluğumda her köşeye Belediye tarafından sokak fenerleri asılır, her iki güne bir gazyağı ve fitili kontrol edilirdi.Feneri yanmayan sokaklardan korkar geçemez, geçmek isteyince de hızlıca son sürat koşarak geçerdik veya geçecek birilerinin gelmesini bekler, onun yanında geçerdik. Emniyet teşkilatı yoktu. Kaymakamlık bünyesindeki üniformalı, kahverengi elbiseli, beli palaskalı, ellerinde bir metre uzunlukta sopa, boyunlarında panzat (bekçi) düdüğü asılı olan görevlilerce güvenlik sağlanırdı. Bunlar, çocukları çok sıkar, göz açtırmazdı. Çarşıda, pazarda, sokakta dolaşmamıza akşamdan sonra izin vermezler, hemen kovalarlar, panzat düdüğünü çalarak