''EMİR BABA PROJESİ’’ nin yapı ve çevre düzenlemesi çalışmaları, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi (ESOGÜ)‘nde Öğretim Üyesi Doç.Dr. Murat Karacasu tarafından yapılmaktadır. Emir dağlarının manevi bekçisi ''Emir Baba Türbesi''nin Selçuklu-Osmanlı mimari özellikleriyle yeniden yapılması ve çevre düzenlenmesi için yapılan çalışmalar hız kazandı.
Kütahya Vakıflar Bölge Müdürlüğü Eskişehir Bürosunda görevli tarihçi ve sanat tarihi uzmanı Ebru Zincir, Eskişehir Emirdağ Kültür ve Sanat Derneği (ESAB) Başkanı Ahmet Urfalı, yönetim kurulu üyeleri, Kütahya Vakıflar Bölge Müdürlüğü Eskişehir Bürosunda görevli tarihçi ve sanat tarihi uzmanı Ebru Zincir ve gönüllü Tamer Arıcı’dan oluşan ekip, Emir Baba türbesinin kültürel varlık olarak tescil edilmesi amacıyla Eskişehir’den Emirdağ'a gitti. ESAB ekibi; ilk önce Emirdağ Belediyesi, Emirdağ Ticaret ve Sanayi Odası ve Emirdağ Kent Konseyi’ni ziyaret etti. Ekip ayrıca; bu güne kadar kültürel varlık olarak tescili yapılmayan mekânları gezerek durum tespiti yaptı. Rehber, Uğraş Sağlam öncülüğünde yapılan mekân gezilerinde kültürel varlık olarak
Yayla biraz Türk’ün kendisidir.” F. Rıfkı Atay
Hayvancılık yapan toplumlarda kış çok büyük zorluklarla geçer. İnsanlar kışın bir an önce bitmesini dört gözle bekler. Mart ayı sonlarında Emir Dede’nin tepesindeki karlar erimeye başlar. Emir Dede, beyaz başlığını güneşin durumuna, rüzgârın esmesine göre yavaş yavaş çözer. Beyaz karın altından sızan soğuk sular kara toprağı uyandırır. Sazaklarda, pınarlarda nice dağ çiçeğinin yaprağa duruşu bin bir sevinçle gözlenir.
Dıştan bakınca büyük fakat anlamsız bir kütledir Emir dağları. Şehrin güneyinde, her iki taraftan da birbirine omuz vererek yükselen tepeler, simetrik olarak Emir Dede tepesinde birleşerek gökyüzünün yüceliklerine ulaşmaya çalışır. Bir tepeyi aşınca hep yeni ve doyumsuz bir güzellikle karşılaşır insan. Bir meşe koruluğunun ortasından akan soğuk kar suyunun ruhları dinlendiren sesi insanı alır, uzaklara götürür. Yavşanlar arasında birbirine seslenen kekliklerin şahane ötüşleri karşı tepelerden yankılanarak geri dönerken siz belki de hayatınızın en güzel senfonisini dinliyorsunuzdur. Bir kayanın üstüne oturan çoban, kavalına yanık nağmeler terennüm ettirirken, ikide bir başını kaldırarak adeta kavalı dinlediğini belirten koyunların davranışları görülmeye
Kurulduğu 10 Nisan 1845 tarihinden bugüne kadar ülkemizde huzur ve düzenin bozulmaması ve bizlerin güvenli bir şekilde yaşamını sürdürebilmesi için gece gündüz fedakârca görev yapan, Türk Polis Teşkilatının 172. yılı kutlu olsun!
Yıl dönümü münasebetiyle Bugün Emirdağ Cumhuriyet meydanında çelenk ve saygı töreni yapıldı. Törene Emniyet teşkilatı, Daire amirleri, Sivil Toplum kuruşuları katıldı.
Aslen Emirdağ'a bağlı Başkonak köyünden olan Ceylan Başoğlu'nun oğlu, Şehit Komando Er Gürsel Başoğlu ve Emirdağ Kaymakamlığında çalışan Ali Başoğlu'nun abileri Muharrem Başoğlu genç yaşta vefat etmiştir. Cenazesi 9 Nisan 2017 günü Başkonak köyünde defnedilmiştir. Merhuma Cenab-o Allahtan rahmet kederli ailesine başsağlığı dileriz.
Eğitimci yazar Şükrü ve Özcan Türkmen kardeşlerin hazırladığı araştırma eser Örnekleriyle Emirdağ Ağzı 416 sayfa olarak ikinci basımı gerçekleştirildi. Emirdağ Belediyesi Kültür Yayınlarından yayımlanan akademisyen ve kültür adamlarının değerlendirme yazısı olan kitap Emirdağ bölgesinde sıkça kullanılan kavramları deyimleri Atasözlerini örnekleriyle açıklıyor.İçinde ortalama 3500 civarında deyim ve kavramlar mevcut olduğu kitaptan birkaç bölüm şu şekilde;
.. Ha anan ölmüş öğsüzsün ha baban ölmüş öğsüzsün
Arkamız olmadı; elimizden dutan da yoğudu. Beş gardaş galdık analık eline. Babamın da borçdan dertden bizi heç gördüğü göreceği yoğudu. Ha anan ölmüş öğsüzsün ha baban ölmüş öğsüzsün, hesabıyıdık o günnerde.(Bölgede anası ya da babasından biri ölene de öksüz gözüyle bakıldığını anlatan bir söz.)
..Ağ ağ yuyup mor mor sermek : İşi olması gerektiği gibi sonuçlandırmamak/sonuçlandıramamak. İşi olumlu bitirmemek.
Ağ ağ yuyup mor mor serdi vallaha. Ne bu temizlik bizim yeni gelinde beyle be!
Ağ ağ yudun mor mor serdin! Neyiyin udlusuyum ben senin! Na zaman annıma dayandın şö(y)le bi(r). Allah bildi(ğ)i gimi etsin seni, n’ediyim!
Orta Okul ikinci sınıftayız. Emirdağ Cumhuriyet Meydanı her zamanki durağanlığından farklı bir gün yaşıyor. Kürsüdeki hatip davudi sesiyle bazen yüksek perdeden bazen müşfik bir ses tonuyla konuşuyor. Emirdağ küçük bir ilçe, herkesi birbirini tanıyor. Akraba ağabeylerimiz var meydanda. Çoğu üniversitelerde okuyor. Hatip konuştukça alkışlıyorlar, duygulu sesleriyle haykırıyorlar. Hatibi dinleyen az sayıdaki orta yaşlı insan fısıltıyla konuşuyor :‘’Bak işte Yeşil Gözlü’yü yiyen adam bu.’’ Öbürü itiraz ediyor: ‘Bak Mehmet Ağa, yanlış konuşma bu Albay, asılmasın dediğini için sürgün edildi, ta nerelerden mektup yazdı. Ama olmadı.’’
Hatip, bazen dedem gibi konuyor, kaybedilen vatanlardan bahsediyor. Bazen babam gibi milli kültür, milli devlet ,milli ülkü sözlerini sarf ediyor.
Hatip, Mayıs ayının serin ikindisinde Emirdağ Cumhuriyet Meydanı’da Türk vatanı, Türk milleti diyor. Türk milletinin büyük olduğundan, zorlukları aşacağından söz ediyor. Hatip, şaşkınlıkla