Tüm yurtta olduğu gibi İlcemiz de de 12 Mart İstiklal marşının kabulu ve Mehmet Akif Ersoyu Anma günü için etkinlikler düzenlendi. Emirdağ Aziziye Anadolu Lisesi öğrencileri tarafından Emirdağ KYK Yurdu Konferans Salonun da gerçekleşti. Saygı duruşu ve İstiklal Marşı ile başlayan programda "İstiklal Marşı Ölmeyecek Mütemadiyen Yaşayacak Olan Bir Marştır" önemi vurgulanırken öğrencilerin hazırladığı şiir ve oratoryo gösterisi yapıldı.
İkinci program Fatih İlkokulunda yine öğrencilerimiz tarafından İstiklal Marşımızın Kabulü temalı şiir ve güzel okuma yarışmaları ile devam etti. Dereceye giren öğrencilerimize madalya ve hediye takdimi ardından sona erdi.

Emirdağ insanı şimdi olduğu gibi kılık ve kıyafetine öteden beri oldukça önem verir, temiz giyinmeye özen gösterirdi. Benim çocukluğumda yaylada yazıda çalışan erkek kesim üzerinde, genelde kadifeden veya lacivert renkli gabardin ceket, altında haki kumaştan külot pantolon, başına sekiz köşeli kasket veya fötr şapka giyerlerdi. Ayrıca o yıllarda praşova marka kalın kışlık kumaşlar vardı. Lacivert veya kahverengi olurdu. Bundan takım elbise giyerlerdi. Kimileri bunun pantolonunu külot, kimileri geniş paça diktirirlerdi. Esnaf ve zanaatkâr grubun pantolonu, düz paça olurdu. Ayrıca erkekler kışın kadife sako veya kastor kumaşlardan palto giyerlerdi. Genelde ağa menendi insanlardı.
Bayanlarımız Emirdağ’ın mahalli kıyafeti olan üç etek denilen saya giyerdi. Bunun dışında esnaf ve memur eşleri etek döpiyes veya fistan giyer, çalışan kadınlarımız keza fistan ve şalvar ile dolaşırlardı. Bu kıyafetlerin hemen hemen hepsi de kadın için

Vekil öğretmenlik başvurusunda bulundum. Kendisini rahmetle anıyorum, hemşerimiz ata dostumuz, Afyon Vilayeti Milli Eğitim Müdür Yardımcısı Kuruca Köyü’nden Celalettin Torun, aynı gün Emirdağ Gedikevi Köyü’ne atama emrini verdi ve göreve başladım. İki dönem görev yaptım. Özverili çalıştım. Okul, yeni inşa edildiği için Valilik makamı açılışa geleceklerini bildirdi. Hemen hazırlıklara başladım. Zira o yıllarda öteden beri gelen bir işleyiş vardı. Köyden yetmiş liraya bir adet erkek koyun aldık. Eli ayağı düzgün becerikli kadınlardan birkaç kişiye yemek pişirme işini verdik. Muhtar Hüseyin Topçınar, vazifeşinas, gönlü geniş, gönül kırmayan biriydi. Her işte yanımda olurdu.
Ağabeyim Ali Çil’in lokantasından tabak, kaşık, çatal, bıçak gibi gerekli olan malzemeleri getirdim. Ev ev dolaşarak öğrencilerimin mutlaka banyo yapıp temiz giyinerek gelmelerini sağladım. Okulu ve çevresini temizlettim. Köy korucusu Keçeliler sülalesinden Faslakçı adıyla anılırdı. Ayağına tetik, okula yardımda bulunmayı seven, cana yakın birisiydi. Yakın komşu okul müdürlerine haber saldım, gelenler oldu. Her şey hazırlandı, heyecanla beklemeye başladık. Sonunda Ocak aynın son günleri olsa gerek, köyün Kabaaağaçlar mevkiinde resmi otomobiller göründü. Vali Bey, Batı Menzil Komutanı Paşa, Milli Eğitim Müdürü Ahmet Naci Kahraman, Emirdağ Kaymakamı, Belediye Başkanı Münir Özkara ve Vali Beyin sevdiği birkaç kişi konvoy halinde geldiler. Güzel bir karşılamanın ardından, merdiven başına çıkarak konuşma yaptım. İstiklal Marşımızı söyledik. Yerimi, konuşmasını yapmak üzere muhtarımız Hüseyin Topçınar’a bıraktım. Sonra kurdele kesildi. Okulu ve çevresini gezdiler. Vali bey;

Emirdağ Belediyesi Zabıta Amirliği ekipleri ile Belediyemiz Gıda Kontrol Ekipleri İlçemizde faaliyet gösteren iş yerlerine yönelik denetimlerini sıklaştırdı. Denetimleri titizlikle sürdüren ekiplerimiz iş yerlerinde satılan ürünlerin son kullanma tarihleri ve genel temizlik kurallarına uyulup uyulmadığını inceleyerek, genel temizlik ve sağlık koşullarına uyulması konusunda esnaflarımızı bilgilendirerek gerekli uyarılarda bulundu.

Ömer Taşer ile arkadaşlığımız öbür arkadaşlarımdan çok çok farklı idi. Kendisi ile aynı sınıfta hiç birlikte olmadık. Ancak, benimle arkadaş olmak istediğini Mustafa Demirci ve Ali İhsan Biçer’den konuşma sırasında öğrendim ve kısa sürede birbirimize alıştık, kaynaştık. Kendisini hemen anladım. Öbür arkadaşlarım gibi ben de okuyup şöyle olacağım, böyle yapacağım diye hiç hayâllere kapılmaz, susardı. Onlara gider, bize gelirdik. Ömer, oldukça güçlü, aslan yürekli, ateş gibiydi. Çabuk fark ettim, ruhu kabadayılığı seviyordu, güreşe meraklı idi. Babası Hamza Amca, güreşi seven, gözü gönlü bol biri idi. Bir gün onların eve girer girmez, beni antrede bir kavradı, elinden zor kurtulmuştum. Emirdağ’ın en büyük bakkal ve tuhafiye üzerine esnafıydı. Hayat engebelerle doludur. Her nasılsa işleri bozulmuştu. İzmir’e taşınıp tekrar iş kurmuştu, çok çalışkan biriydi. İşte Ömerler hayatın bu yüzünü çocuk yaşta gördüğü için hayatı kendi akışına bırakmış, bazen sesli, bazen sessiz geriden izlemeye dalmışlardı. Her gece mutlaka beraber olur, oturur, oturaklıca çayımızı kahvemizi içer, sohbet ederdik. Yolumuzda doğru yürür, en kabadayısından çekinmez, korkmazdık. Bunun için destansı bir

Emirdağ Belediyesi tarafından temeli atılan ve 1 yıldır bekleyen komplex bina için çalışma başladı. İçerisinde haftanın yedi günü açık olacak yalnız bayanlara özel “Gökkız Bayanlar Hamamı”, alt katında içerisinde “Engelli ve Yaşlılarımız için Yaşam Alanı ve Lokal”, üst katlarda gençlerimiz için kütüphane, eğitim ve spor alanları “Gençlik Merkezi” , en üst katımızda ise “Tiyatro Salonu” yer alacak.
Daha önce ihalesi 3 milyon TL.’ye yapılmış olup ihale iptal edilerek üçüncü ihalede 1 milyon 815 bin TL.’ye ihale edilmiştir. KDV ile beraber yaklaşık 1 milyon 380 bin TL kar sağlanmıştır. Belediye olarak Devletin her bir kuruşunu dahi korumak ve bunu yine